Refleksja: „W dzisiejszych czasach nawrócenie potrzebne jest każdemu z nas"

Zdjęcie: Po rekolekcjach wielkopostnych w kościele na Ślęży – rekolekcjonista o. Teofil z Ziemi Świętej z ks. dr. Ryszardem Staszakiem – prałatem, kustoszem kościoła na Ślęży. 30.03.2025

Wchodząc w liturgiczny czas Wielkiego Tygodnia, a szczególnie w tajemnicę Niedzieli Palmowej, Kościół zaprasza nas do kontemplacji Jezusa Chrystusa – Króla Pokornego, wjeżdżającego na osiołku do Jerozolimy. To wprowadzenie w Misterium Męki Pańskiej wzywa każdego z nas do refleksji nad osobistym nawróceniem. Właśnie teraz, w perspektywie Krzyża i Zmartwychwstania, słowa prawdy o stanie świata i człowieka nabierają szczególnej wagi.

Nie da się zaprzeczyć, że współczesny świat ustawia się w swoim rozwoju coraz bardziej przeciw Bogu i przeciw godności człowieka, jako obrazu Bożego. Boże Przykazania nie stanowią dla niego ani fundamentu, ani też liczącego się odniesienia. Trudno się więc dziwić, że i współczesne areopagi – a więc świat nauki, biznesu, polityki, kultury, rozrywki i mediów – uległy w znacznej mierze dechrystianizacji i neopogaństwu. Całkowicie milczy się o uniwersalnych prawdach życia, takich jak Bóg, Dekalog, modlitwa i ojczyzna. Młodzieży pokazuje się całkowicie pogańskie wzorce postępowania. Niszczy się wszelkie autorytety, nie postrzegając istnienia człowieka w perspektywie wieczności, i nie akceptując faktu śmierci – pomija się ją tak, jakby nie istniała. O zbawieniu czy pojednaniu co najwyżej żartuje się w niewybrednych kabaretach. Z przeniesionej do Polski z Zachodu współczesnej masowej kultury nie ma ani radości, ani pokoju, jest za to chwacka pewność siebie, tani optymizm, głupowata wesołość, hałaśliwość, reklama czy zagłuszanie refleksji tendencyjną rozrywką. Równocześnie seriale telewizyjne pełne są wulgaryzmów, chamstwa, promocji zdrad, nieskrępowanej rozpusty i homoseksualizmu. W programach telewizyjnych relatywizuje się wierność małżeńską, wyśmiewa czystość przedmałżeńską, a także pokazuje filmy o zabijaniu. Powszechnie w mediach głównego nurtu panuje antykatolicyzm. Jak pisał św. Jan Paweł II: „Wolność bez prawdy prowadzi do rozpadu osoby ludzkiej i społeczeństwa" [Veritatis Splendor, 1].

Żyjemy w cywilizacji, która programowo okalecza świadomość i wolność człowieka, a także horyzonty jego pragnień i aspiracji. Największym zagrożeniem świadomości jest uleganie tym ideologiom, które stawiają człowieka na miejscu Boga. Ideologie te okaleczają prawdziwą wolność człowieka, dążąc do ukształtowania go jako osobnika nastawionego jedynie na posiadanie coraz więcej i coraz to nowych dóbr materialnych, lekceważącego potrzeby duchowe i religijne. Efektem współczesnej zideologizowanej cywilizacji, która zawęża ludzkie pragnienia i aspiracje do rozrywki i konsumpcji, są narastające problemy wielu ludzi przeżywających frustrację, rozpacz, zniechęcenie czy depresję.

Dziś potrzebne jest nawrócenie - zdezorientowanego niejednokrotnie ideowo i moralnie, naszego społeczeństwa. Potrzebne jest nawrócenie polityków, aby nie myśleli o jedynie sobie - lecz w kategoriach dobra wspólnego, dodatkowo by w swoich decyzjach szanowali prawo Boże. Potrzebne jest nawrócenie ludzi mediów, aby dobrze spełniali swoją misję. Potrzebne jest nawrócenie urzędników, lekarzy, duchownych, nauczycieli i wszystkich innych, aby zrozumieli, jak lepiej wykonywać swoje życiowe zadania, aby czynić świat lepszym. W każdym człowieku, w głębi duszy, toczy się wewnętrzna walka – chodzi w niej przede wszystkim o uznanie pierwszego przykazania Dekalogu – fundamentalnego dla pozostałych przykazań oraz wszystkich prawd wiary. Chodzi o uznanie bezkompromisowej wiary w jednego Boga i odrzucenie pogaństwa. „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną" [Wj 20,3] – to przykazanie, dziś często zapomniane, jest punktem wyjścia do prawdziwego nawrócenia.

Wbrew pozorom pogaństwo nigdy nie umarło, nawet w krajach chrześcijańskich. Dlatego nawrócenie potrzebne jest każdemu z nas. Starajmy się być lepsi, uczciwsi, bardziej miłosierni, życzliwi dla bliźnich oraz traktujmy swoje życiowe obowiązki poważnie - w ten sposób nawrócimy się do Boga. Nie bójmy się wyznać grzechy, żałować za nie i dokonać zadośćuczynienia. Jak pisał kard. Joseph Ratzinger: „W istocie kryzys cywilizacji to kryzys sumienia" – każda autentyczna odnowa musi zacząć się od wnętrza człowieka.

Dlatego właśnie Wielki Tydzień jest czasem szczególnej łaski – zaproszeniem do osobistego nawrócenia, które przygotowuje nasze serca na spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem. Bez wewnętrznej przemiany nie sposób w pełni przeżyć radości Paschy. Nawrócenie otwiera nas na życie, które zwycięża śmierć, na światło, które rozprasza mrok, na nadzieję, która nie zawodzi. Niech te ostatnie dni przed Wielkanocą będą dla nas wszystkich czasem głębokiej refleksji, pojednania z Bogiem i odważnego kroku ku prawdzie, abyśmy mogli z czystym sercem i radością wyznać: „Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał!"